Życzenia na wakacje!

Co do przedszkola?

• luźne spodnie lub spódnica w gumkę, bluza dresowa lub lekki sweterek - czyli ubiór "na cebulkę", ważniejsza wygoda od elegancji,
• kapcie - najlepiej na rzepy, kurtka z suwakiem, który łatwo się zapina,
• ubrania z rozciągliwymi dekoltami,
• majtki i spodnie na zmianę (gdyby zdarzyła się "wpadka"),
• podkoszulek do przebrania (gdy przy zupie zadrży ręka),
• ulubiona poszwa na koc do leżakowania lub wybrana w sklepie razem z dzieckiem,
• ukochana przytulanka, dzięki której łatwiej będzie przeżyć rozstanie z mamą.  

Nadaję się na przedszkolaka:

• zostaję na trochę bez mamy,
• sygnalizuję w sposób zrozumiały swoje potrzeby,
• umiem się ubrać i rozebrać (jeszcze nie całkiem samodzielnie),
• umiem się sam załatwić i umyć ręce (czasami ktoś mi pomaga),
• sam jem (chociaż nie robię tego szybko),
• mówię zdaniami (to nie jest największy problem, bo w przedszkolu się nauczę).

Co może pomóc dziecku?

• wcześniejsze przyzwyczajanie dziecka do przebywania w nowym miejscu pod opieką osób trzecich, np.:  spacer z osobą znajomą i pozostawienie na chwilę pod jej opieką dziecka, wspólna wizyta u znajomych, tak by dziecko zajęte było zabawą z innymi dziećmi, zaś dorośli rozmową w innym pomieszczeniu, wyjście z dzieckiem na zakupy, do urzędu itp., tak by dziecko miało stanąć z boku i pod okiem dorosłego (z niewielkiej odległości) poczekało na niego, pozostawianie dziecka w tzw. salach zabaw pod opieką personelu (najpierw tylko na chwilę, potem należy wydłużać ten czas), kontaktowanie dziecka z rówieśnikami, np. na placu zabaw, zapraszanie do siebie znajomych z dziećmi, odwiedzanie ich, w celu kształtowaniu tolerancji dziecka na obecność innych dzieci i uczenia, że funkcjonują na równych prawach,
• kształtowanie umiejętności komunikowania się z innymi (werbalne i niewerbalne) poprzez: stymulowanie rozwoju mowy, nieodgadywanie i niezaspakajanie potrzeb dziecka zanim je zasygnalizuje,  podawanie poprawnych wzorców językowych zamiast dostosowywanie się do swoistej mowy dziecięcej,  niezadowalanie się tylko komunikatami niewerbalnymi,
• uczenie dziecka poprzez zabawę czynności związanych z samoobsługą (jedzenie, ubieranie, korzystanie z toalety),
• informowanie dziecka o tym, że czas w przedszkolu będzie spędzało w towarzystwie innych dzieci, bez rodziców, 
• ważne, aby rodzice podczas rozstania z dzieckiem byli spokojni (dziecko wyczuwa niepokój) – niepokój rodzica jest sygnałem dla dziecka, iż nie wszystko jest w porządku i rodzic się martwi,
• zabawy z dzieckiem "w przedszkole", przedstawianie jego realnych zalet, m.in. obecność rówieśników, wielość zabawek,
• akceptacja płaczu dziecka przez rodziców (naturalnej reakcji na nową sytuację) – duża labilność uczuć dziecka powoduje, że za chwilę jest wesołe i świetnie się bawi,
• wcześniejsze poznanie przedszkola - spacery w kierunku placówki, krótkie wizyty w ogrodzie przedszkolnym i przedszkolu, budzenie zainteresowania nowym miejscem, wspólne poznawanie szatni, sali i łazienki,
• "kawałek domu" – drobiazg przyniesiony przez dziecko z domu, np. ulubiona zabawka,
• wcześniejsze odbierania dziecka – na początku (należy odbierać dziecko zgodnie z obietnicą) - omówienie planu dnia i ustalenie kiedy przyjdzie rodzic (np. po obiedzie, po podwieczorku) i punktualne odebranie dziecka – brak rodzica o umówionej porze powoduje utratę zaufania do rodzica, zaburza poczucie bezpieczeństwa!

Co może zakłócić prawidłowy przebieg adaptacji dziecka?

• niepewność decyzji 
• brak zaufania do przedszkola 
• podejrzliwość wobec personelu 
• wyrzuty sumienia, niepokój, lęk 
• brak doświadczeń społecznych w kontaktach z innymi dorosłymi i dziećmi 
• nadopiekuńczość, wyręczanie dziecka w czynnościach związanych z samoobsługą \
• straszenie dzieci 
• brak czasu dla dziecka 
• brak zrozumienia dla trudnych zachowań dziecka, odrzucenie.

Dobre rady: 

• kompletuj wyprawkę wspólnie z dzieckiem i ciesz się, że będzie korzystać z niej w przedszkolu,
• nie przeciągaj pożegnania w szatni; pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź,
• nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić,
• nie obiecuj: „jeśli pójdziesz do przedszkola to coś dostaniesz” - kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz dać mu maleńki prezent, ale nie może być to forma przekupywania, 
• kontroluj się co mówisz. Zamiast: „już możemy wracać do domu”, powiedz: „teraz możemy iść do domu”. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk, nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres, 
• jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się żeby przez kila dni odprowadzał je do przedszkola tato, rozstania z tatą są mniej bolesne, 
• pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze uśmiechem! 

Dzieciom, Rodzicom i sobie życzymy, aby ten pierwszy krok do samodzielności łączył się z miłymi przeżyciami :)

Tydzień hiszpański w Lajkoniku!

W czerwcu w przedszkolu "Lajkonik" odbył się tydzień hiszpański. Dzieci zapoznały się z cechami charakterystycznymi dla Hiszpanii m.in. najważniejszymi, zabytkami, miejscami, zwyczajami oraz potrawami. Poznały flagę Hiszpanii. Oglądały filmiki edukacyjne, książki, albumy, ilustracje związane z Hiszpanią. Wykonywały hiszpańską flagę, torreadora z bykiem oraz tancerkę flamenco. 

Przedszkolaki poznały charakterystyczne elementy tańców hiszpańskich. Słuchały hiszpańskiej muzyki słynnych śpiewaków operowych m.in. Jose Carreras, Placido Domingo. Podczas zabawy ruchowo-naśladowczej "Corrida" naśladowały walkę torreadora z bykiem. 

W dniu kuchni hiszpańskiej dzieci jadły zupę gazpacho, paella z kurczakiem oraz magdalenkę z serkiem mascarpone. 

Również w czerwcu przedszkolaki bawiły się w ogrodzie przedszkolnym na rodzinnym pikniku w stylu hiszpańskim. Było super!